तमतृष्णा
असे शांत तम गडद भोवती
। दुलईसम वेढून मला
अनन्यभावे कुशीत त्याच्या
। करते मी
स्वाधीन मला
नकोत स्वप्ने सैरभैर
ती । नीज कशी येईल मला
नकोच गलका उशास माझ्या । नाद विसंगत
जगताचा
नीज अशी येता ही उत्कट । देह लवंडे
भान न त्या
निद्रादेवी कुशीत घेता । गाढ झोप लागेचि मला
रवी घेऊनी रजा म्हणे मज । दिन एक अजुन
हा मावळला
संध्या तारा म्हणेचि हसुनी । भेटू पुढच्या
मुक्कामा
खिडकी मधुनी चंद्र डोकवत
। स्मित वदनाने वदेचि हा
केसांमधुनी हात फिरवुनी
। असशिल दमली, झोप जरा
निरव रवाचा आकाशीच्या
। श्रुतीच घेती शोध पुन्हा
आले होते त्या गावाचा । मार्ग दिसू लागे मजला
ओठीचे हरिनाम विरावे
। तमात अलगद हळूच ह्या
नजर विरावी तमी दाट ह्या । घेत शोध अदृश्याचा
अपार शांती शोषुन घेवो
। मंद मंद रव हृदयाचा
आस लागली पापण्यांस ही
। उतरावे खाली आता
झंझावातचि आयुष्याचा
। म्हणे कुठे टेकवु माथा
उफाळते वेगाने उत्कट
। सर्वांगी ही तमतृष्णा
--------------------------------------
लेखणी अरुंधतीची -
No comments:
Post a Comment