भारंड

 

भारंड

 

पक्षी होता एक तयाचे । नाव असे भारंड

होती त्याला शिरे दोन अन । चोची माना  दोन!

दोनच होते पाय तयाला । दोनच होते पंख

दोन निराळी मने तयांची । आणि उदर ते एक

 

हिंडत होते दोघे मिळुनी । कुठल्याशा बागेत

तोच मिळाले फळ रसाळसे  । त्या परंतु एकास

खाइन अर्धे देइन अर्धे । माझ्या मीच प्रियेस

खाउ लागता चवीचवीने । दुसरा बोले त्यास

 

एकच आपण दोघे मित्रा । एक आपुले दैव

सुखदुःखे ही एक आपुली । हेच असे रे सत्य

चाखायासी एक घास दे । होइन त्याने तृप्त

दे मजला तू एक घास दे । चिमणीच्या दातानं

 

रसाळ फळ ते कणभर मिळता ।  शमेल जिह्वालौल्य

आनंदाने मनही माझे । होइल हलके पीस

अनुनय त्याचा कितीक केला । परंतु गेला व्यर्थ

नाकारी तो दुजास द्याया । इवलासाही घास

 

 

एकच आहे उदर आपुले । नकोच चर्चा फार

फळ मी खाता तृप्ती तुजला । मिळेल मित्रा खास

हाव बरी ही नाही इतुकी । संयम एकचि थोर

वनी हिंडता मज सापडले । फळ आहे माझेच

 

मग क्रोधाने लाल जाहला । हो दुसरा बेभान

घडविन अद्दल तुला चांगली ।  बोले निश्चय ठाम

तोच तयाला दिसे कसे ते । फळ विषारीच एक

लटकत होते वेली वरती । नव्हते फारचि ऊंच

 

विवेक सुटला त्याचा पुरता । रागाने तो अंध

तारतम्य ना तया राहिले । झेपावे त्वेशात

तोडुन घेता फळ चोचीने  । दुजा करी आकांत

अविचाराने घडेल तुझिया । दोघांचाही अंत

 

दुर्लक्षूनी तयास रागे । खाई फळ भारंड

एक यातना दोघांनाही । तडफडती ते मूर्ख

एकच होते भाग्य तयांचे । अन मरण एकसाथ

आडमुठ्यांना देहांताची ।  लिहिली शिक्षा एक

 

---

मला विचारे गोष्ट ऐकुनी ।  छोटी माझी नात

गोष्टी मधला वेडा पक्षी  । आजी! आहे ना खोटाच?

 

नाही बाळे आजही आपण । वंशज ह्याचे थोर

जाती पाती धर्म वेगळे । परि देश आमुचा एक!

 

माहित आहे जरी अम्हासी । धरतो एकचि हट्ट

आणि भांडतो घेण्यासी जणु । नरडीचा का घोट

 

गिरवित कित्ता भारंडाचा । कधि न शहाणे होत

दोघांचाही अंत बरोबर । माहीत जरि हे सत्य!!

 

-------------------------------

#लेखणीअरुंधतीची -