भारंड
पक्षी होता एक तयाचे । नाव असे भारंड
होती त्याला
शिरे दोन अन । चोची माना दोन!
दोनच होते पाय तयाला । दोनच होते पंख
दोन निराळी मने तयांची । आणि उदर ते एक
हिंडत होते दोघे मिळुनी
। कुठल्याशा
बागेत
तोच मिळाले
फळ रसाळसे । त्या परंतु एकास
खाइन अर्धे देइन अर्धे । माझ्या मीच प्रियेस
खाउ लागता चवीचवीने । दुसरा बोले त्यास
एकच आपण दोघे मित्रा
। एक आपुले दैव
सुखदुःखे ही एक आपुली । हेच असे रे सत्य
चाखायासी एक घास दे । होइन त्याने
तृप्त
दे मजला तू एक घास दे । चिमणीच्या
दातानं
रसाळ फळ ते कणभर मिळता । शमेल जिह्वालौल्य
आनंदाने मनही माझे । होइल
हलके पीस
अनुनय त्याचा
कितीक केला । परंतु गेला व्यर्थ
नाकारी तो दुजास द्याया । इवलासाही घास
एकच आहे उदर आपुले । नकोच चर्चा फार
फळ मी खाता तृप्ती
तुजला । मिळेल मित्रा
खास
हाव बरी ही नाही इतुकी । संयम एकचि थोर
वनी हिंडता
मज सापडले
। फळ आहे माझेच
मग क्रोधाने
लाल जाहला । हो दुसरा बेभान
घडविन अद्दल तुला चांगली
। बोले निश्चय ठाम
तोच तयाला दिसे कसे ते । फळ विषारीच
एक
लटकत होते वेली वरती । नव्हते
फारचि ऊंच
विवेक सुटला त्याचा
पुरता । रागाने
तो अंध
तारतम्य ना तया राहिले
। झेपावे
त्वेशात
तोडुन घेता फळ चोचीने । दुजा करी आकांत
अविचाराने घडेल तुझिया ।
दोघांचाही
अंत
दुर्लक्षूनी तयास रागे । खाई फळ भारंड
एक यातना दोघांनाही
। तडफडती
ते मूर्ख
एकच होते भाग्य तयांचे
। अन मरण एकसाथ
आडमुठ्यांना देहांताची
। लिहिली शिक्षा एक
---
मला विचारे
गोष्ट ऐकुनी । छोटी माझी नात
गोष्टी मधला वेडा पक्षी । आजी! आहे ना खोटाच?
नाही बाळे आजही आपण । वंशज ह्याचे थोर
जाती पाती धर्म वेगळे । परि देश आमुचा एक!
माहित आहे जरी अम्हासी । धरतो एकचि हट्ट
आणि भांडतो घेण्यासी जणु । नरडीचा का घोट
गिरवित कित्ता
भारंडाचा
। कधि न शहाणे होत
दोघांचाही अंत बरोबर ।
माहीत जरि हे सत्य!!
-------------------------------
#लेखणीअरुंधतीची
-
