Remember me/सय

 

सय –   जाताच मी प्रवासा अज्ञात मौनदेशा सय काढशील ना गे, हृदि आठवून मजला   निसटून हात जाती जे गुंफलेचि प्रेमे कधिही न सोडण्यासी देऊन गाढ वचने   हातात हात कैसा देशील तू सखे गे अर्ध्यातुनी परतणे ना शक्यही मला ते   स्वप्नेच पेरिली तू  नेत्रात माझिया जी येता हृदी स्मृती त्या स्मरशील ना मलाही   संवाद शक्य नाही विनविणे एकमेका झाला उशीर सखये निसटून काळ गेला   आला न आठव जरी काहीच काळ तुजला येता स्मृतीत परि मी आवरी अश्रुमाला   होताच किल्मिश दुरी सखये कळेल तुजला मागे विचाररूपी मम अंश तोचि उरला   होणे नकोच कष्टी सय आणुनीच माझी विसरून जा मला तू  सखये बरेच हेची ------------------------------ लेखणी अरुंधतीची –

क्रिस्टीना जॉर्जिना रोसेटी ' Remember me'   Remember me when I am gone away, Gone far away into the silent land;   When you can no more hold me by the hand, Nor I half turn to go yet turning stay.   Remember me when no more day by day You tell me of our future that you plann’d:   Only remember me; you understand It will be late to counsel then or pray.   Yet if you should forget me for a while And afterwards remember, do not grieve:   For if the darkness and corruption leave A vestige of the thoughts that once I had,   Better by far you should forget and smile Than that you should remember and be sad.